Soytarıyı kim güldürsün. Bu hiyerarşiden nasıl kurtulmalı (Ben kendimi Don Kişot sanıyorum. Don Kişot da kendini şövalye sanarmış)
Sarhoşluk tek dayanağımız ve her halukarda sıkılıyorum ben. Sarhoş olmak istiyoruz ama o kadar çok içmemiz gerekiyor ki; midemiz izin vermiyor. Elimde kanla, oturuyorum aşağı.
Kıvrımların ele verdi yalnızlığını: kendine dönük bir çizgi! Tutsan, uzatsan helezon olacak.
Sen dışra, ben içre.
Ben, sefih.
Başımızın üstünde esrar tohumları, şarap şişeleri ve sustalılar dönüyor. Üstelik sıkıntımız ruhumuzu yamayamıyor.
ps: o kadar öte bi zaman ki bu, yazmış olduğumdan bile emin olamıyorum. zaman: hafızaya göre.
c.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
küllük