Yeni yazıların kokuları uzaklardan geledursun, uyarılara kulak asıp Mono'yla kulaklarımızın pası gitsin. Albümden önce yola düşen 'ashes in the snow' ile havamızı bulmuştuk, şimdi beklentileri tamı tamına karşılayan yepisyeni Mono albümüyle karşı karşıyayız. Şimdi burada müzikal anlamda tanımlamalara girecek kadar bilgim, donanımım yok lakin bunun, türünün hakkını verebilmiş temiz bir albüm olduğunu söyleyebilirim. Büyük halamdan alıntıyla, afiyet bal şeker olsun efendim. Şimdi kahve suyunu koymaya,
d.
çok fena bi albüm bu ya, balmorhea da çok fena, ee napıcaz böyle tam da yağmur haftasına denk geldiler:/ ama bence steve albinoi'yi bi kenara koyalım dikkatleri palmless prayer murder falan filan adlı WEG Mono ortak yapımına çekelim. seni bilmem ama karşımızdaki bu bol yaylı maylı yeni Mono'da klasik müzik kökenli WEG abi etkilenimini görmezden gelemem ben şahsen. bu albümde orda pek yeralmayan ölümcül mono gitarları da devreye girince benim oyum japonya'ya gitti.
YanıtlaSilya bi de remembrance çok fenaymış.
oy mu, verdim gitti. ölümcül mono gitarlarını sevdim. fatima çığlıklarını ölümüne
YanıtlaSilelf fatima konusunda tepkiliyim bi kere ben. öyle tap sekize fatimasubheimulrich yerleştirmekle olmuyor sadece, paylaşımcı olmak gerek. yoksa şehrin öteki tarafından bazı insanlar buna güceniyor olabilirler. hiçbirini kaçırmamak, sürekli beğeni eşiklerinde dolaşıp orayı keşfetmek, ordaki bütün pislik müzikleri yalayıp yutmak istiyor olabilirler. max richterin ağaçlarını bile.
YanıtlaSilpaylaşmak iyidir, tapsekizde sunmak buna dahil edilebilinir. evet
YanıtlaSiltapsekiz... evet tapsekiz iyidir.tappekiz evet... burdan da pakize ve sırasıyla fatima. elf.evet...
YanıtlaSil